συμπλοκομετρία

η, Ν

χημ. συνοπτική ονομασία τεχνικών ογκομετρικών προσδιορισμών ορισμένων μεταλλοκατιόντων, που βασίζονται στον σχηματισμό σύμπλοκων ενώσεών τους με οργανικούς κυρίως υποκαταστάτες.